Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Ο χαμός του χαμού....

Και ναι ...ναι μετά από εξαφάνιση μηνών επέστρεψα....  όχι δριμύτερη αλλά πιο γεμάτη, από δουλειά...(εργασία και χαρά), πιο γεμάτη από συναισθήματα.... πιο δυνατή... με νέους στόχους αλλά με λιγότερο χρόνο.

Ένα καλοκαίρι που για το μικρό μου παλικάρι είναι γεμάτο εικόνες... από τις ημέρες της κατασκήνωσης αλλά και από ημέρες κάτω από το ζεστό ήλιο της Χαλκιδικής. 
Ένα καλοκαίρι που δε χαίρομαι όσο θα ήθελα αλλά με τονώνει η ανυπομονησία για τις οικογενειακές διακοπές στο πανέμορφο νησί της Λήμνου... αρχές Αυγούστου. 

Σκόρπιες σκέψεις μετά από έναν δύσκολο Ιούνη γεμάτο εντάσεις. Εντάσεις που εύχομαι να τις πάρει ο χρόνος να γιάνει τις πληγές και να μη ξανάρθει. Να φύγει τόσο μακρυά παίρνοντας όλες τις απίστευτες σκέψεις που με τσάκισαν. Θα αναρωτιέστε '' μα τί λέει;" Αφήστε με να μονολογώ... να ξαναδιαβάζω για να θυμάμαι. Κάθε εμπόδιο για καλύτερο σωστά;;;

Και να σας πω και κάτι ευχάριστο;;; Η πράσινη όαση ξαναδημιουργείτε με περίσσιο ζήλο. 
Ναι επιτέλους η αυλή μας ξαναζωντάνεψε...φρεζαρίστηκε και ετοιμάστηκε να υποδεχθεί το σπόρο...
πόσο καιρο άραγε θέλει να πρασινίσει;;; ανυπομονώ.... σας λέω..


καλό καλοκαίρι λοιπόν... και να τα λέμε έτσι; χιχιχιχι