Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Τίποτα δεν είναι για πέταμα...

Όταν κυκλοφορώ στο δρόμο παρατηρώ και συνήθως σπάνια μου διαφεύγει κάτι...που θα με ενδιέφερε.

Ελα μου ντε, που τη συγκεκριμένη καρεκλίτσα τη άφησε η γειτόνισσα στο δρόμο εδώ και 2 εβδομάδες και εγώ τη σνόμπαρα.
Και μια βροχερή νύχτα  αποφάσισα να τη βάλω στο αυτοκίνητο και να την αναστηλώσω.


 Δεν ήταν και στη καλύτερη κατάσταση, έγερνε και είχε αρκετά κομμάτια ξεκολλημένα.
Μαγικά τα χέρια και πάλι του πατέρα μου, όπου κατάφερε να τη στοκάρει και να τη συμμαζέψει.Κάτι που μόνη μου δε θα έκανα.


 Λυπάμαι μόνο που δε σκέφτηκα να τραβήξω φωτογραφίες απο τη προετοιμασία της.
Μετά είχαμε ένα πρόβλημα αν θα τη περνούσαμε βερνίκι να έρθει...
( αν ερχόταν ) στο ίδιο χρώμα με τα υπόλοιπα επιπλάκια ή αν τη βάφαμε στο χρώμα το χρυσό να έδινε μια διαφορετική νότα.
Μόνο που δεν ήταν τόσο εύκολο, γιατί τα απλά spray αφήνανε χρώμα στα χέρια ...άρα και στα ρούχα;



 Βάφτηκε ολόχρυση!!!


  Στη συνέχεια εφόσον δεν είχε το κάθισμα, κόψαμε ένα νοβοπάν με αφρολέξ και διαλέξαμε μια περίεργη χρυσή δερματίνη για επένδυση.


 Δεν άλλαξε τελείως η μορφή της ;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου