Χρόνια πολλά μονάκριβε μου...

10 Φεβρουαρίου 2005 

Πρίν απο 7 χρόνια, στις 08:10 το πρωί γεννήθηκε ο μονάκριβος μου....

Όλη η λαχτάρα, οι κόποι, οι αγωνίες, οι περιπέτειες....ξαφνικά είχαν ξεχαστεί...

Η ζωή μας, η ψυχή μας ξαφνικά είχε φωτιστεί με το άγγιγμα του αχινούλη μου....

Ένα πανέμορφο μωράκι... με κλειστά, σχιστομάτικα ματάκια και μαλλί όρθιο και μαύρο...

Ο αχινούλης μου.... Ήσυχος, καθόταν στην αγκαλιά μας και απολάμβανε τα χάδια μας...

Έτσι και τα τελευταία 7 χρόνια...ένα ήσυχο παιδί, με κατανόηση, αγαπητό και συνετό....

με τη ζωηράδα που πρέπει να έχει κάθε παιδάκι αυτής της ηλικίας....

 Σε λατρεύω ζωή μου, αναπνοή μου, λαχτάρα μου, ανάσα μου...

Μονάκριβε μου θα είμαστε κοντά σου πάντα...να σου προσφέρουμε μία ζωή γεμάτη αγάπη...πολύ αγάπη...να μη σου λείψει τίποτα... Σ'αγαπώ περισσότερο απο τη ζωή μου και σε λατρεύω κάθε μέρα ακόμα περισσότερο...

Ας είσαι καλά αγόρι μου γλυκό... να γεμίζεις τη ζωή μας γλύκα και γαλήνη...

Σ' αγαπώ ...σ' αγαπώ....δε χορταίνω να στο λέω...